Zeus ontvoert Europa

Vijfde klas 10/11 jaar

Europa was een Phoenicische prinses. Vaak ging zij samen met haar vriendinnen naar het strand om te spelen. Ze woonden hoog in de bergen; op deze dag hadden ze er veel zin in. Zij renden naar beneden, naar het strand. Daar wilden ze bloemen gaan het plukken. Ieder meisje plukte juist de bloemen waar zij het meest van hield. De ene plukte hyacinten, de andere narcissen en weer een ander plukte viooltjes. De beeldschone

Europa plukte rozen. Dat waren de bloemen waar zij het meest van hield. Zeus, die op haar verliefd was, zag haar daar op het strand met haar vriendinnen. Hij bedacht een list om haar te vangen en voor zichzelf als vrouw te nemen. Hij veranderde zichzelf en nam de gedaante van een stier aan.

Maar hij zorgde ervoor dat het een heel bijzondere stier was. Een gewone stier is wel eens een beetje eng. Mensen kunnen er bang van worden en ver vandaan blijven. Maar deze stier zag er helemaal anders uit. Het leek wel of het van kristal gemaakt was en schitterde en glansde als kleurige juwelen. De stier was eerst op een hele afstand van de meisjes vandaan. Al grazend kwam het steeds naderbij. Uiteindelijk stond het bij Europa. Europa was eerst heel voorzichtig. Zij stond een beetje verder weg, niet al te dicht bij het dier. Maar toen begon ze hem steeds mooier vinden; hij zag er zo vredig en rustig uit. Zijn vacht glansde zo prachtig. Hoe zou het aanvoelen, dacht Europa. Voorzichtig stak zij haar hand uit. Hij voelde zijdezacht aan. Het meisje begon de stier te aaien. Hij vond het fijn en stond toe dat het meisje rustig over zijn rug streelden.

Zij was niet meer bang en dacht dat het misschien leuk was om op de rug van de stier te zitten……Ze hing zelfs de bloemenkransen van zichzelf en haar vriendinnen om zijn horens! Toen sprong ze overmoedig op de rug van de stier. Haar vriendinnen stonden besluiteloos mee te kijken. Ze wilde haar juist waarschuwen om liever weer af te stappen, toen de stier het ineens op een lichte draf begon te zetten. Voor Europa precies wist wat er gebeurde, sprong de stier in de zee en begon heel hard te zwemmen! Zo zwom de stier met haar weg.

Het meisje hield zich met haar rechterhand aan een horen vast en steunde met haar linker op zijn rug; de wind blies haar kleren op als een zeil; het water golfde om de stier en om niet nat te worden, trok ze angstig haar voeten op. Al gauw was de kust verdwenen, de zon ondergegaan en kon Europa niets anders meer zien dan de golven en de sterren. Zo ging het verder, ook toen de ochtendzon al aan de hemel stond. De hele verdere dag zwommen ze door de oneindigheid van de zee. Tegen de avond bereikte ze uiteindelijk een verre oever. De stier klauterde aan land, liet het meisje zachtjes van zijn rug glijden en verdween.

In zijn plaats verscheen een schitterende jonge man; hij leek op een god. Hij vertelde haar dat hij de heerser was van dit eiland. Hij zij dat hij haar zouden beschermen als ze hem maar vertrouwde. In haar troosteloze eenzaamheid gaf Europa hem een hand… nu had Zeus zijn doel bereikt! Toen verween hij zoals hij gekomen was. De naam van het eiland waarheen ze genomen was, was Kreta.

Europa viel in een diepe slaap; toen ze weer wakker werd keek ze verward om zich heen. De omgeving was onbekend, de bomen waren onbekend; een angstaanjagende zee sloeg haar golven te pletter tegen onverzettelijke rotsen. Toen hoorde ze een spottend gefluister. Ze keek om haar heen – daar stond Aphrodite, de liefdesgodin. Bij haar was haar zoontje Cupido. Hij liet juist zijn boog zakken. Heeft hij een pijl afgeschoten? Iedereen die door een pijl van Cupido geraakt wordt, is gedoemd om verliefd te worden….

Er zweefde een glimlacht rond de lippen van de godin toen ze begon te spreken: 'Troost je, Europa. Het is de oppergod Zeus die je geroofd heeft; jij bent nu de aardse godin van de onoverwinnelijke god. Onsterfelijk zal je naam worden. Van nu af aan zal het vreemde werelddeel waarheen jij tegen je zin genomen werd, Europa heten.'