Romelus en Remus

Zesde klas 11/12 jaar

In groep 6 betreden ze de wereld van de Romeinse geschiedenis en de grote volksverhalen uit de middeleeuwen. Werklust, geen onzin meer, maar echt iets doen, is typerend voor deze jaargroep. De Romeinen waren een hard werkend en ondernemend volk, van hun bouwwerken kun je in deze tijd de resten nog vinden en die getuigen van een oersterke kwaliteit. De Romeinen hadden, in tegenstelling tot de Grieken, ook veel minder ontzag voor goden. De Romeinen hadden minder gevoel voor schoonheid en harmonie maar meer voor functionaliteit.

Romulus en Remus stichten Rome

Het verhaal van Remus en Romulus begint met dat van hun moeder: Rhea Silva. Zij is het enige kind van koning Numitor van het koninkrijk Alba Longa op het Italiaanse schiereiland. Haar vader, koning Numitor werd door zijn jongere broer Amulius van de troon gestoten. De nieuwe koning Amulius hoorde van een orakel dat de kinderen van Rhea een bedreiging voor zijn macht zouden worden. Om problemen te voorkomen schonk hij Rhea aan de Vestaalse Maagden, een groep priesteressen die hun leven in dienst stelden van de godin Vesta. Bij de Vestaalse Maagden moest Rhea een gelofte afleggen dat ze maagd zou blijven, dus er zouden geen kinderen komen, koning Amulius kon gerust zijn.

Echter, de oorlogsgod Mars liet zijn oog vallen op Rhea. Hij voerde haar mee naar zijn heilige grot en verkrachtte haar, gelofte of geen gelofte. Rhea raakte zwanger en baarde een tweeling, twee jongetjes: Romulus en Remus. Normaal gesproken kreeg een Vestaalse Maagd die zich niet aan haar gelofte hield onmiddelijke doodstraf, maar prinses Antho, een dochter van Amulius deed een goed woordje voor haar nichtje Rhea. Rhea kreeg een lichtere straf: ze werd met haar kinderen in de rivier de Tiber gegooid.

De riviergod van de Tiber, Tiberinus kwam de arme Rhea te hulp en trouwde met haar. Het wiegje van Romulus en Remus kwam vast te zitten op een modderbank. De god Mars stuurde een wolvin naar zijn zoons om voor ze te zorgen. De wolvin nam de tweeling mee naar een vijgeboom waar ze woonde, daar groeiden Romulus en Remus samen met de jonge wolfjes op.

Na een aantal jaren kwam er een herder, Faustulus, langs de vijgeboom, hij herkende de kinderen als mensenkinderen en nam ze mee naar huis waar hij en zijn vrouw ze verder opvoedden tot grote sterke herdersjongens. Lange tijd wisten de jongens niet beter dan dat ze de zoons waren van de herder Faustulus, tot op een dag Remus toevallig in aanraking kwam met de onttroonde Numitor naar aanleiding van een ruzie over vee. Numitor vroeg de jongen over zijn afkomst en zijn jeugd en al snel, vooral nadat Faustulus erbij gehaald was, werd duidelijk dat Romulus en Remusde kleinzoons waren van de oude Numitor! Zij waren zijn opvolgers en maakten aanspraak op de troon van Alba Long! Met zijn drieën trokken ze ten strijdde tegen Amulius. Numitor en Remus leidden een opstand van binnenuit. Romulus viel tegelijkertijd met een gewapende strijdmacht de stad van buitenaf aan. Koning Amulius werd totaal overrompeld, de strijd duurde kort. Amulius werd al snel gevangen genomen en geëxecuteerd.

Zolang Numitor in leven is is hij de rechtmatige heerser van Alba Longa. Romulus en Remus besluiten daarom samen een nieuwe nederzetting te stichten op de Pallatijnse Heuvel, het zal het begin van de stad Rome zijn. Tijdens de bouw krijgen de broers echter ruzie. Remus bespot de muren, hij zegt dat ze belachelijk laag zijn en springt er over heen om te laten zien dat hij gelijk heeft. Er breekt een gevecht uit waarbij Remus wordt gedood en ook Faustulus, hun pleegvader.

Romulus wordt dan de enige heerser van zijn nieuwe rijk. Om het aantal inwoners wat op te hogen zorgt hij dat er vluchtelingen en andere vreemdelingen uit alle streken komen wonen. Het tekort aan vrouwen wordt op brute wijze opgelost: Tijdens een groot offerfeest waar ook veel naburige volken op af komen zoals de Sabijnen, nemen de soldaten van Romulus plotseling de Sabijnse meisjes gevangen. De Sabijnse mannen laten ze ontsnappen. Vanwege de roof op de meisjes volgen er nog een aantal oorlogen met de Sabijnen. Maar het leger van Romulus is sterk, de Sabijnse meisjes leggen zich na een tijdje bij de feiten neer en trouwen en krijgen kinderen in de nieuwe stad.

Bron van deze versie:

www.outoftheblue.nl/goden/index.html

In deze paragraaf vertellen we hoe en door wie de Romeinen dachten dat Rome was gesticht. Voor die legende moeten we ver terug in de tijd, naar het begin van de Trojaanse oorlog...

De Trojaanse Oorlog begon op de bruiloft van twee Griekse goden, Peleus en Thetis. Alle goden waren uitgenodigd, behalve Eris, de god van Ruzie en Twist. Zij werd daar zo boos om, dat ze besloot wraak te nemen. Toen het feest aan de gang was, sloop ze naar een raam en gooide een gouden appel naar binnen. Eris had een boodschap op de appel geschreven:"Voor de mooiste godin." Drie godinnen vonden dat zij recht hadden op de appel. Hera (Latijn: Juno), Pallas Athena (Latijn: Minerva) en Aphrodite (Latijn: Venus) meenden alle drie de mooiste godin te zijn. Hera was mooi, en vooral machtig, want zij was de vrouw van de oppergod Zeus (Latijn: Juppiter). Pallas Athena vond zichzelf het mooiste, schitterend in haar wapenrusting. En Aphrodite, de godin van Liefde en Schoonheid, vond dat zij recht had op de appel.

Welke godin mocht de appel hebben? De goden kwamen er niet uit, en het feestje was verpest. Eris had wraak genomen. Maar die wraak had grote gevolgen. De goden stuurden de drie godinnen samen met de bode van de goden, Hermes (Latijn: Mercurius) naar het stadje Troje (Latijn: Ilium), in het huidige Turkije. Daar vroegen ze aan Paris, zoon van Priamus, de koning van Troje, wie hij de mooiste godin vond. Hij dacht lang na, en de godinnen werden zenuwachtig. Hera wilde dolgraag dat Paris haar koos, maar daar was ze niet echt zeker van. Daarom probeerde ze Paris om te kopen. Ze fluisterde in zijn oor:"Als je mij kiest, wordt je de machtigste man ter wereld." De andere twee godinnen begrepen wel dat Hera de prins probeerde om te kopen, en moesten de jongen dus ook een aanbod doen, anders werd Hera vast en zeker gekozen. Pallas Athena beloofde Paris eeuwige roem. Als laatste deed Aphrodite een aanbod:"Van mij krijg je de allermooiste vrouw ter aarde." Nu hoefde Paris niet lang meer na te denken: hij koos Aphrodite.

De mooiste vrouwelijke sterveling ter aarde was Helena. Dat wist Aphrodite wel. Maar ze wist ook dat Helena getrouwd was met de Griekse vorst Menelaus. Toen Menelaus een keer op reis was, nam Aphrodite Paris mee naar het paleis van Menelaus in Sparta. Daar logeerde Paris een paar dagen, en Aphrodite zorgde ervoor dat Helena verliefd werd op Paris. Paris nam Helena mee naar Troje.

Toen Menelaus terugkwam van zijn reis en ontdekte wat er tijdens zijn afwezigheid was gebeurd werd hij woedend. Toen hij ooit de gelukkige bruidegom van Helena werd, bleven er vele andere vrijers teleurgesteld over. Zij beloofden toen plechtig dat zij Menelaus door dik en dun zouden steunen als er ooit om Helena gevochten moest worden. De woedende koning trommelde dus al deze mannen met hun legers op, en onder leiding van zijn broer Agamemnon verzamelde dit gigantische leger zich in Aulis. Agamemnon wil zo snel mogelijk uitvaren naar Troje, maar dit werd verhinderd door een zeer lang aanhoudende windstilte. Agamemnon werd ongeduldig, en raadpleegde de ziener Calchas. Deze zei dat de godin Artemis erg kwaad was op Agamemnon, want hij had tijdens een jachtpartij een aan Artemis gewijde hinde neergeschoten. Als boete eist zij het offer van de dochter van Agamemnon, Iphigeneia. Als dit onschuldige meisje op het altaar staat en Agamemnon diep bedroefd zijn zwaard heft, krijgt Artemis medelijden. Ze verwisselt Iphigeneia bliksemsnel voor een hert, en maakt van de dochter van Agamemnon een priesteres op een ver weg gelegen eiland. Nu kon het leger eindelijk op weg naar Troje, waar het nog veel ellende te wachten stond...

Na tien jaren vechten om de stad Troje is het de Grieken nog steeds niet gelukt om deze handelsplaats te veroveren. Dan bedenkt de listige Odysseus een list. Hij laat een groot houten paard bouwen, en daar verstoppen een tiental soldaten zich in. Daarna doen de Grieken alsof ze naar huis terugkeren, maar in feite varen ze alleen naar het eilandje Tenedus, vlak voor de kust, om zich daar achter te verstoppen. Na tien jaar kunnen de Trojanen eindelijk opgelucht ademhalen, en ze vieren een groot feest. Ze vinden het houten paard, en denken dat het een geschenk is van de Grieken, en halen het de stad binnen. 's Nachts, als alle Trojanen met veel wijn op naar bed gaan, klimmen de Grieken uit het paard, en openen de poort voor de rest van het leger van Agamemnon. De Grieken verwoesten de hele stad, steken hem in brand, en vermoorden bijna alle Trojanen.

Een van de weinige overlevenden van deze slachtpartij was Aeneas, die na vele omzwervingen in het gebied Latium in Italië aankwam. Daar stichtte hij een stadje, naar zijn vrouw vernoemt: Lavinium. Uit dit Lavinium stichtte zijn zoon Ascanius (of: Iulus) het stadje Alba Longa. Op een zeker moment regeert daar koning Numitor. De broer van die koning, Amulius, is jaloers op zijn broer en verdrijft hem van de troon. Amulius kan echter niet gerust gaan slapen, want hij vreest wraak. Daarom besluit hij de zonen van Numitor te doden, en de dochter van zijn broer (Rhea Silvia) tot Vestaalse Maagd te benoemen, zodat zij geen kinderen zou kunnen krijgen, dacht hij. Rhea Silvia kreeg 2 kinderen, en bracht een tweeling ter aarde. De twee jongetjes noemde ze Romulus en Remus. Amulius stond dit niet toe, en gaf zonder medelijden bevel de jongetjes in een rieten mand in de Tiber te gooien, de rivier waaraan later Rome werd gesticht. Romulus en Remus hadden geluk: De rivier was buiten zijn oevers getreden, en overal ontstonden ondiepe poelen. Diegenen die Romulus en Remus in Tiber moesten gooien, konden de echte oevers van de rivier niet bereiken. Ze dachten ook aan de opdracht van Amulius te kunnen voldoen door de baby`s aan de rand van het overstroomde gebied in het water te leggen, op de plaats waar nu de vijgeboom Ruminalis (vroeger: Romularis) staat.

Toen het water daalde, bleef de mand met de baby`s op een boomwortel steken. Een wolvin hoorde het gehuil van de kinderen en kwam er op af. Zij likte Romulus en Remus af en zoogde hen. De opperherder van de Koninklijke kudde vond de jongetjes en de wolvin. De herder, Faustulus genaamd, nam Romulus en Remus mee naar huis en voedde hen samen met zijn vrouw Larentia op.

Romulus en Remus groeien op. Op een dag gaan ze samen met een paar vrienden op jacht in het bos. Daar komen ze een aantal rovers tegen waarvan ze de buit afpakken. De rovers pikken dit niet: ze leggen een hinderlaag, en Remus wordt gevangen en uitgeleverd aan Numitor. Numitor kwam erachter wie Remus was, en samen met Romulus en de herders uit het dorp van Faustulus vermoorden ze Amulius. Op die manier wordt Numitor weer koning in Alba Longa.

De tweeling komt op het idee om een stad te stichten op de plaats waar ze zijn achtergelaten bij de rivier. Maar ze hebben wel een probleem: wie zal er mogen regeren? Ze besluiten aan de goden om een teken te vragen: Romulus ging op de heuvel Palatijn staan, en Remus op de Aventijn. Dan krijgt Remus een teken: er verschijnen zes gieren in de lucht. Remus en zijn aanhangers waren blij: Remus zou koning worden. Maar even later vertoonden zich twee keer zo veel gieren aan Romulus. Romulus en zijn aanhangers vonden dat Romulus koning moest worden. Beide partijen ontmoetten elkaar, en begonnen te vechten. Er ontstond een groot bloedbad, en Remus werd gedood. Romulus sticht op 21 april 753 v. Chr. de stad die de naam kreeg van zijn stichter: Rome...

Een legende

Volgens een beroemde Romeinse legende, werd Rome in het jaar 753 voor Christus gesticht.

Dit is de legende: ·Er waren eens twee broers: Numitor en Amulius. Numitor was koning. Op een dag zei Amulius nu ben jij wel lang genoeg koning geweest, nu wil ik het wel eens worden. Anders zal ik je moeten vermoorden. Nou dan moet jij maar koning worden, zei Numitor. En zo werd Amulius koning. Maar Amulius was bang dat de zoons van Numitor de troon zouden opeisen. Dus vermoorde hij alle zoons maar. Daarna kreeg Numitor met zijn vrouw nog een tweeling. Amulius dacht weg ermee. Hij stopte ze in een mandje en gooide ze in Rivier de Tiber. De rivier zorgde ervoor dat de tweeling Romulus en Remus veilig aan de overkant kwamen. Ze werden daar opgevoed door een wolf. Later vermoordde ze Amulius. En maakten hun opa koning. Ze kregen de smaak te pakken en wilden zelf ook koning worden. Het was in die tijd niet moeilijk om koning te worden, je moest gewoon een nieuwe stad stichten. Dat deden ze. Maar wie van de tweeling moest er nu koning worden. Na veel gedoe werd Romulus koning. De stad werd ook naar hem vernoemt: Rome.

Romulus en Remus hebben volgens de Romeinse mythologie Rome gesticht op 21 april 753 v. Chr.

Het waargebeurde verhaal

Waarschijnlijk is de stad Rome in 753 voor Christus gesticht. Rome begon als een verzameling dorpjes, verspreid over zeven heuvels, langs de rivier de Tiber. Die dorpen lagen goed voor de handel, werden al snel welvarend en groeiden uit tot een stad.

Bestuurd door keizers

Het vroegere Rome werd bestuurd door veel koningen en Rome werd een grote stad. Het koninklijk bestuur duurde tot 510 of 509 voor Christus en toen vertrok de laatste koning uit het land. Daarna werd het een republiek. Ze kozen toen keizers. Een daarvan was Augustus.

De indrukwekkendste stad

De opvolgers van Augustus maakten van Rome de indrukwekkendste stad van Europa. Veel steden in het rijk deden Rome en de Romeinse cultuur in het klein na.

Romulus en Remus hebben volgens de Romeinse mythologie Rome gesticht op 21 april 753 v. Chr.

Het verhaal over de stichting van Rome werd voor het eerst opgetekend in de 3e eeuw voor Christus. Romulus en Remus zouden de nakomelingen zijn van de Trojaan Aeneas. Aeneas ontsnapte met zijn vader Anchises en zijn zoon Ascanius uit het brandende Troje en belandde na veel omzwervingen aan de rivier de Tiber in Italië. Een van zijn nakomelingen de priesteres en Vestaalse maagd Rhea Silvia was zwanger van de oorlogsgod Mars. Nadat zij Romulus en Remus in een rieten mandje in de Tiber had gelegd, werden ze gevonden en gezoogd door een wolvin.

Romulus vermoordde zijn tweelingbroer Remus na een ruzie over de vraag op welke heuvel ze een stad zouden bouwen en werd de eerste koning van Rome. Hij zou zijn naam aan de stad Rome die werd gebouwd op de Mons Palatinus hebben gegeven (hoewel het waarschijnlijker is dat het omgekeerd was).

Alhoewel het verhaal zelf als een mythe wordt beschouwd, lijkt het erop dat het jaar 753 v. Chr. een vrij goede schatting is voor het ontstaan van de polis Rome (er was al veel eerder bewoning, maar pas rond 750 v. Chr. begonnen deze zich echt te organiseren als gemeenschap).