De appelboom

Vijfde klas 10/11 jaar

Het verhaal leent zich ook goed om tot toneelstukje te verwerken.

Achter een grote boerderij stond een appelboom.

Gedurende vele jaren had deze boom ieder voor jaar gebloeid en ieder najaar kon de boer zijn boerin en de kinderen er prachtige rode appels van plukken. De boer kon zich nog herinneren dat de appelboom werd geplant, door zijn ouders. Hij was toen nog een klein jongetje dat had geholpen bij het graven van een plantengat voor de boom.

Samen met zijn vader en moeder had hij de appelboom in de aarde geplant.

Ieder jaar had de jongen genoten van de geurige roze appelbloesems waar de boom zich mee versierde. De jongen had geholpen met het snoeien van de takken en het plukken van de prachtige rode appels als het weer herfst was geworden.

De jongen werd groter en groter. Hij nam de boerderij over van zijn ouders en kreeg zelf een vrouw en kreeg drie kinderen. De boer werkte iedere dag op het land, zo ook op de dag van deze verhaai. Voordat de boer naar de boerderij terug keerde, keek hij altijd even naar de mooie appelboom Maar wat zag hij nu? De appelboom kreeg minder vruchten dan het jaar ervoor. Het leek wel of hij ziek was.

Bij een storm was er een grote tak afgebroken.

Was de tijd aangebroken om de boom om te zagen?

Onder het eten vertelde de boer dat ze misschien de boom moesten gaan zagen, waarop zijn kinderen zeiden: 'misschien gaat de boom dit voor jaar wel meer appels krijgen en het is onze favoriete klimboom! Laat hem toch staan!'

'Goed' zei de boer, 'ik zal nog even wachten met zagen.'

Het werd voorjaar. En de bladeren aan de bomen liepen uit. De vogels jubelden en brachten hun jongen groot.

Maar... in de appelboom bloeiden slechts enkele bloesems en er zaten maar een paar blaadjes aan de takken.

De kinderen maakten zich zorgen om hun fijne boom, ze gaven de boom mest, maakten de stam schoon en zongen liedjes voor hem.

Het werd een droog voor jaar en daarna kwam een heeeeele droge en hete zomer.

Iedere dag brachten de kinderen met hun gieter water naar de boom en zeiden: 'lieve appelboom, blijf leven zodat je ons appeltjes kunt geven!'

Op een ochtend toen de kinderen weer water naar de boom droegen, zagen ze tot hun grote vreugde dat er drie kleine appeltjes aan de kruin van de boom hingen. De kinderen renden naar hun vader en moeder en vertelden wat ze hadden gezien.

'Dan zaag ik de boom niet om' zei de boer.

Vanaf nu zorgden de kinderen nog beter voor hun boom en langzaam rijpten de appels.

Het was alsof de appels meer glansden dan de appels van andere jaren en de kinderen konden haast niet wachten tot ze de boom In mochten klimmen om de 3 appeltjes te plukken.

Op een warme, zonnige dog in september was het zover. De boer en de boerin stonden met de kinderen onder de boom en keken omhoog. De boerin zei; 'die 3 appeltjes lijken wel van goud, zo mooi glanzen ze in de zon!'

Eerst mocht de oudste in de boom klimmen, toen de middelste en toen de jongste.

Ze legden de grote glanzende appels in een mand. Vol verwondering keken ze naar de 3 mooi appels en zeiden ze tegen elkaar; 'de appels zijn echt van goud!'

De boerin zei; 'dat is vast de dank van de boom omdat jullie zo goed voor hem gezorgd hebben!'

Die avond lag er naast het bed van ieder kind een gouden oppel. 's Nachts brak er een hevig onweer los. Hagel en regen striemden de boerderij en de wind gierde door de bomen. Achter de boerderij klonk een oorverdovend geraas. De boer, boerin en de kinderen renden geschrokken naar het raam om te zien wat er aan de hand was.

En door lag de oude appelboom, geveld door de storm.

In het licht van de bliksem zagen zij de natte en de gebroken takken. Met zijn vijven stonden ze te kijken naar hun wonderappelboom, die hun zo veel gegeven had.

De volgende dag werd de boom in stukken gezaagd en toen alles was opgeruimd, plantte ieder kind een nieuwe appelboom. In de winter die volgde werd de boerderij wekenlang verwarmd met het hout van de oude appelboom.

Toen de kinderen groot werden en ieder hun eigen weg gingen, namen zij ieder een gouden appel mee als dierbare herinnering aan hun oude appelboom.