Carnavalsviering

Pieter Breugel

Van alle oeroude volksfeesten wordt één er nog vrij algemeen gevierd: carnaval. De christelijke kerk heeft het niet willen of kunnen uitroeien. Het gaat terug tot de oude mysteriefeesten: de strijd tussen de god van het kwaad en die van het goede, tussen winter en zomer, tussen duisternis en licht, tussen ons voertuig-ik en ons onvergankelijke Zelf.

De Germanen hadden in het prille begin van de lente uitbundige vreugdefeesten. De Zon keert terug in het leven van de aarde, om de onder doeken verborgen godin van de aarde te eren. Allen waren vol verwachting, er was nergens strijd, men kleedde zich met nieuwe kleren, wierp doeken om het hoofd.Om klokslag 12 in de vastennacht gaat het uitbundige carnavalsfeest over in de ingetogenheid van aswoensdag. Een tijd van vasten en versterving, van voorbereiding op het hoogfeest van Pasen begint. En dan kunnen wij Hem beleven als de verheerlijkte Zonnegeest op de berg Tabor.

Het oude mysteriefeest van carnaval vertelt ons dat we elkaar hernieuwd mogen ontmoeten. Onze menselijke verschijning, ons fysieke voorkomen, onze hebbelijk- en onhebbelijkheden zijn slechts voertuigen, schepen op de aardse levenszee. Het woord carnaval komt van carrus navalis: scheepswagen, of carrus nervalis: wagen van nieuwkeus. Met het verkleden wil men uitdrukken: 'Kijk, dat wat ik áánheb, wat jullie zien met je lichamelijke ogen, is niet het belangrijkste. Probeer mij-Zelf te zien.' Door het verkleden beleven wij sterker ons Zelf, ons betere Ik, want wat ik ook draag, welke rol ik ook speel – Ik blijf mijn eigen onvervreemdbare Ik.

Wij verbergen met carnaval gedurende een korte tijd onze eigen persoon achter een andere persona (masker). Niet om ons Zelf te vergeten en de 'bloemetjes' buiten te zetten, maar om de moed op te kunnen brengen in de 'Faselnacht', de vruchtbare nacht, onze maskers af te rukken en in eerbied en bewondering elkaar werkelijk te zien. Hiertoe zijn wij alleen in staat door de kracht van de wederkerende Christus.

Website Vrije School Venlo

© Helend opvoeden  2025